Murtaza Kamar

Dökülen süte ağlamayın!   "Bir sabah fen laboratuvarındaydık. Öğretmenimiz Dr. Paul Brandwine içi dolu bir süt şişesini masanın kenarına koymuştu. Hepimiz oturduk ve şişenin kenarına bakmaya başladık. Bunun hijyen ile ne ilgisinin olduğunu anlayamıyorduk. Sonra birden Dr. Brandwine ayağa kalktı ve süt şişesini lavaboya fırlatıp bağırdı: 'Dökülen süte ağlamayın!' "Hepimizi lavabonun kenarına çağırdı ve kalıntılara baklamızı istedi. 'İyi bakın,' dedi, 'çünkü bu dersi hayatınız boyunca hatırlamanızı istiyorum. Süt gitti, gördüğünüz gibi lavabonun deliğinden aktı gitti ve dünyada hiçbir güç onun bir damlasını bile geri getiremez artık. Eğer biraz olsun düşünsek ya da engellemeye çalışsak sütü kurtarabilirdik artık çok geç, bundan sonra yapabileceğimiz tek şey bunu unutmak ve diğer şeylere devam etmek.' (Üzüntüyü Bırak, Yaşamaya Bak Dale Carneige)   Yukarıda bir bölümünü paylaştığım kitap yüzyıl önce yazılmış. Bugüne baktığımızda demek ki yüz yıl önce de ay...

  Herkes büyüklüğün tohumlarını taşır. "Büyük" kişiler başka herhangi bir kişinin sahip olmadığı şeylere sahip değillerdir; onlar yalnızca yol üzerinde duran ve kendilerine engel olan şeylerin çoğunu kaldırmıştır. (Yaşam Dersleri)  Yaradan, insanları öyle hassas bir ölçüde yaratmıştır ki, O’nun sünneti, yani çizdiği yol takip edilirse herkes mutlu olur. Defalarca yazdım, yazıyorum; her insan özeldir, özene bezene yaratılmıştır. İş ki kişi kendi kendisinin ve potansiyelinin farkında olsun. Maalesef bu yaşıma geldim bu durumun farkında olana az rastladım. Çocukluğumdan beri herkes piyasadaki ün yapmış veya zengin olan kişilere bakıp onların yolundan gitmeye daha doğru bir ifade ile ayak izlerini takip etmeye çalışıyor.  Çocukluğumuzda doktorluk çok revaçta ve saygın bir meslekti; hala da öyle. Mardin’de yerli yani Mardinli bir iki doktor vardı. Herkesin övgü ve ilgilerine muhatap oluyorlardı. Onların bu durumunu gören büyüklerimiz çocuklarını bu saygın mesleğin mens...

“Tuz, ekmek hakkını bilmeyen kör olur.” Atasözü Hatay’da görev yaptığım yıllarda çarşıda küçük bir esnafı ziyaret etmiştim. Sohbet koyulaşınca,  esnaf “Bir saniye müsaade edin” diyerek dükkândan çıktı. Kısa bir süre sonra, elinde pide ekmeğine benzer, biraz kalınca bir ekmek getirdi. Bir parçasını koparıp bana verdi ve “Aramızda tuz-ekmek hakkı oluşsun” dedi. Hafızam beni yanıltmıyorsa, getirdiği ekmek tuzlu ekmekti.  Oradan ayrılıp, esnafın söylediği tuz ekmek hakkını düşünerek; eve doğru yürüdüm. Tuz-Ekmek. Bu deyimin Arapçasını biliyordum: “Hıbz u mılh”; Kürtçesini de biliyordum: “Nan ıhve”. Üç dilde ve dolayısıyla da üç kültürde tuz-ekmek miti vardı. Sonradan Farsçasını da öğrendim: “Nân u nemek”. Etti dört dil ve dört kültür… Çocukluğumda bu sözleri çok duymuştum. Sekiz yaşına kadar, esnaf olan babamın yanında çalışırken babamın dost, arkadaş ve müşterilerinden; on altı yaşına kadar terzide çalışırken, dükkâna gelen müşteri ve ustanın arkadaşlarından; on altı yaşından son...

        Yaşama Yön Veren  Tavsiyeler  1                                         Murtaza Kamar Defterdar                 Diyanet İşleri Başkanlığının Hadislerle İslam Adlı Eserinden Özetlenmiştir                1- 4. Ciltler                                                     “Müminler ancak o kimselerdir ki, Allah anıldığı zaman kalpleri ürperir. Onun âyetleri kendilerine okunduğu zaman (bu) onların imanlarını artırır. Onlar sadece Rablerine tevekkül ederler. Onlar namazı dosdoğru kılan, kendilerine rızık olarak...