Sevgi- Korku-Nefret
Hecaton der ki: “Ben sana ilaç, ot, zehirli büyü falan gerektirmeyen bir aşk iksiri göstereceğim: “Sevilmek istersen, sev.” Çünkü eski ve sağlam bir dostluk alışverişi yalnız büyük bir zevk vermekle kalmaz, aynı zamanda yeni bir arkadaşlığa başlamak, bir arkadaş edinmek fırsatını da sağlar insana. (Seneca) Korktuğumuz kişileri sevmemiz veya bizden korkan kişilerin bizi sevmesi biraz zor olsa gerek. İnsanların bizlerden korkmaması için sevgimizi görmeleri gerekir. Aynı anda şu iki duyguyu yaşayamayız: sevgi ve korku. Sevgi ve korku birbirlerini sevmezler. Dolayısıyla birisinin olduğu yerde diğeri bulunmaz. Korktuğunuz kişiyi sevemezsiniz. İstisnaları vardır elbette. Örnek vermek gerekirse anne-babadan korkarız ama severiz. Aslında bu da koşullu sevgidir. Ya bizi düşündükleri için korktuğumuzu düşünürüz ya da başka sığınacak bir kucak bulamadığımız için severiz. İkinci düşünce tehlikelidir; çünkü başka sığınak bulursak orayı terk etmek olasıdır. Anne-babanın korku objesi olmaması...