Seneca Ahlak Mektupları 35. Mektup

-

 

35. Mektup

Senin çalışmanı ısrarla istemem, kendi yararım için aslında; bir dostum olmasını istiyorum çünkü. Başladığın yolda gelişimini sürdürmezsen dostum olamazsın ki! Şimdi beni seviyorsun ama dostum değilsin. “Nasıl şey bu? Bunlar ayrı ayrı şeyler değil ki!" diyorsun. Yok, ayrıdan çok, birbirine benzemez şeylerdir: Dost olan sever, seven kesinlikle dost olacak diye bir şart yoktur. Bu yüzden dostluk her zaman yararlıdır; sevgi, gün gelir zararlı bile olur. Başka bir şey yapmazsan, şu yoldan geliştir kendini: Sevmeyi öğren. Acele et o halde, kendini benim için geliştirirken, bilgiyi başkası için öğrenme. Bana gelince; ruhlarımızın eşit olacağını, gücüm yaşla geriledikçe, senden bana, zaten çok farklı olmadıkları için güç ekleneceğini düşündükçe daha şimdiden bu gelişmenin meyvelerini derliyorum. Ama bu işin gerçekleşmesini de sevinç içinde istiyorum. Sevdiğimiz kişiler yanımızda değilken bile bize neşe verir; geçici, saman alevi gibi uçup giden bir neşe sadece. Onların görünümü, varlığı, konuşmaları ise canlı bir zevk verir bize; özellikle görmek istediğin insanı görmek istediğin nitelikte de görürsen. Bu yüzden bana büyük bir armağan getir: Kendini getir bana. Benim bir yaşlı, senin de bir ölümlü olduğunu düşün ve daha da ısrarlı, istekli ol! Beni bulmak için acele et ama önce kendini bul 132 mak için geliştir kendini. Geliştir de, her şeyden önce kendi kendinle bir bütüne ulaş. İleri bir adım atıp atmadığını denemek istersen, bugün de dün de aynı şeyleri istiyor musun istemiyor musun bir bak bakalım. Değişik arzuları duymak, ruhun sularda yüzdüğünü gösteren bir delildir. Yel nereye sürüklerse, bir oradan bir buradan görünür olur. Bir yere bağlı kalan, oturmuş kişi dolaşıp durmaz. Bu da ancak gerçek bilgeye nasip olur, bir sınırda bilgelikte gelişmekte olan ve yol almış olana bir de. Peki, ne fark var ikisinin arasında? İkincisi devinir, yer değiştirmez ama yerinde sallanır durur; gerçek bilgeyse kıpırdamaz bile.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ünvanlar ve Kendine Dönüş

-
Ünvanlar ve Kendine Dönüş Dostum olan diş doktorunun kliniğine gittim. Sekreteri, doktora “Yazar geldi,” demiş. Doktor dostum tebessümle yanıma gelip, “Hem yazar hem defterdar hem de akrabamdır,” dedi. Bu küçük anekdot beni düşündürdü: Dost meclisinde “yazar” olarak anılmak beni daha çok mutlu ediyor. Çünkü yazarlık, tamamen kendi emeğimle ve çabamla kazandığım bir kimlik. Oysa "defterdar" gibi resmi ünvanlar, bir atama sonucunda elde ediliyor. Bir meslektaşım, “Eski defterdar olur ama eski yazar olmaz,” demişti. Bu söz, yazarlığın özgünlüğünü ve kalıcılığını hatırlatıyor. Ünvanlar ve isimlerle hitap biçimleri de kültürlere göre değişiyor. Örneğin, Suriye’ye yaptığım bir ziyarette, gençlerin büyüklerine sadece isimleriyle hitap etmeleri beni şaşırtmıştı. Sonuç olarak, resmi ortamlarda ünvanlar yerinde kullanılsa da insanın asıl kimliği, kişisel değerleri ve geride bıraktığı izlerdir. Yazarlık, düşündüğüm, ürettiğim ve paylaştığım bir kimlik olarak beni daha çok tanımlıy...
Devamı

Kalbin Secdesi

-
“Aldanma insanların samimiyetine! Menfaatleri gelir her şeyden önce. Vaad etmeseydi Allah cenneti; O'na bile etmezlerdi secde.” Mehmet Akif Ersoy’un bu dizeleri, insan doğasının karmaşıklığını ve samimiyetin çoğu zaman çıkar gölgesinde nasıl kaybolduğunu sarsıcı biçimde ortaya koyar. Gerçek içtenlik, ne yazık ki çoğu zaman menfaatin ardından gelir. Modern dünyada bu sorgulama daha da belirginleşiyor. Günlük ilişkilerimizde, iş hayatında, arkadaşlıkta, hatta aile bağlarında bile samimiyetin sınandığı anlarla karşılaşırız. Sorular zihnimizde dolaşır: "Bu ilişki bana ne kazandırır?" Gerçek insanlık ise tam bu sorunun dışında varlık bulur — karşılıksız iyilikte, hesapsız sevgide... Dinin Derinliğinde Samimiyet Akif’in dikkat çektiği gibi, eğer ibadet yalnızca ödül beklentisiyle yapılıyorsa, ortada samimiyet değil, bir pazarlık durur. Gerçek iman, bir karşılık beklemeden, yalnızca inandığı için yönelmekle şekillenir. Tıpkı çıkar gözetmeyen bir dostluk gibi... Son...
Devamı

Düşmanları Dost Eden Başkan

-
  Düşmanları Dost Eden Başkan Abraham Lincoln, Amerika Birleşik Devletleri'nin 16. başkanı olarak tarihe damgasını vurmuş, liderlik kabiliyeti, içerikle dolu konuşmaları ve stratejik zekâsıyla tanınmış bir figürdür. Özellikle iç savaş döneminde, ülkeyi bir arada tutma çabaları ve politikalarıyla hala günümüzde de örnek alınan bir liderdir. Lincoln'ün en dikkat çekici özelliklerinden biri, zor koşullarda bile yumuşak bir dil kullanarak insanları bir araya getirebilme yeteneğiydi. Bu yazıda, Lincoln’ün yumuşak dili ve bunun siyaset üzerindeki etkileri üzerinde duracağız. Yumuşak Dilin Anlamı: Yumuşak dil, iletişimde incelikli, nazik ve yapıcı bir yaklaşımı ifade eder. Bu tür bir dil kullanmak, karşıdaki kişiyi düşman olarak görmek yerine, onunla bir diyalog kurmayı ve ortak çözümler bulmayı hedefler. Lincoln’ün bu özellikleri, özellikle politik gündemlerin gerilimli olduğu dönemlerde güçlü bir strateji haline gelmiştir. Zira düşmanlık ve çatışma, insanların bir araya gelmesini zo...
Devamı