Mutluluk Bir Başkasını Sevmektir

-

 "Her insan kendini sever; ama mutluluk, başkasını sevmektir." (Hermann Hesse)

Sevilmediğimizi düşündüğümüzde, sevilmeye layık olmadığımızı düşünebiliriz. Kendi kötü duygularımızın suçlusunun kendimiz olduğunu hissederiz. Oysa gerçek açıktır; biz değerliyiz. Evet, zaman zaman davranışlarımız hakkında kötü şeyler hissedebiliriz, ama bu hisler aslında bizi iyi biri yapar, çünkü kötü insanlar karşılarındaki kişileri incittiklerinde kendilerini kötü hissetmezler. Kendinizdeki en iyiyi görün. İyi bir kişi olduğunuzu kendinize hatırlatın.

Sevmek elimizde, sevilmemek ise nispeten elimizde; çünkü içi kötülük dolu insanların karşılarındaki kişileri sevme gibi bir dertleri yoktur. Kendinizi onların gözünde değerlendirmeyin. Hep şu sözü kullanırım: Eğer insanların yüzde yüzü sizi seviyorsa, bu durum sizde bir problem olduğunu düşündürebilir. Nitekim Konfüçyüs'e sormuşlar: “En iyisi, kişinin köydeki herkes tarafından sevilmesi midir?" "Hayır," demiş Konfüçyüs. “En iyisi, köydeki iyi insanlar tarafından sevilip kötü insanlar tarafından sevilmemesidir."

İnsan, yaptığı şeyleri Allah rızası için yaptığında takdir edilmekten, değerli görülmekten hoşlanır. Takdir edilmeyi beklemek ile takdir edilmek çok farklı şeylerdir.

Görev yaparken aşkla, sevgiyle ve insanlara faydalı olmaya gayret etmek lazım. Devlet, yaptığımız hizmet için ücretimizi fazlasıyla veriyor. Hakkıyla hizmet edersek, maaşımızın hakkını vermiş oluruz ancak bu, bana göre yeterli değildir. Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.): “İnsanların en hayırlısı, insanlara faydalı olandır.” buyurmuştur. Bu sözün lütfuna mazhar olabilmek için verilen görevden fazlasını yapmak, işimize sevgiyi” katmak gerekiyor.

Hayat, içine nefreti sığdıramayacak kadar kısa. Bu nedenle bizlere bahşedilen kısacık ömrü sevgi ile doldurup sevgi üretmek ve sevgiye muhatap olmak için gayret etmeliyiz.

Rabbim bizi iyilik yapan ve iyiliğe vesile olan; Hak için seven ve sevilenlerden eylesin.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Ünvanlar ve Kendine Dönüş

-
Ünvanlar ve Kendine Dönüş Dostum olan diş doktorunun kliniğine gittim. Sekreteri, doktora “Yazar geldi,” demiş. Doktor dostum tebessümle yanıma gelip, “Hem yazar hem defterdar hem de akrabamdır,” dedi. Bu küçük anekdot beni düşündürdü: Dost meclisinde “yazar” olarak anılmak beni daha çok mutlu ediyor. Çünkü yazarlık, tamamen kendi emeğimle ve çabamla kazandığım bir kimlik. Oysa "defterdar" gibi resmi ünvanlar, bir atama sonucunda elde ediliyor. Bir meslektaşım, “Eski defterdar olur ama eski yazar olmaz,” demişti. Bu söz, yazarlığın özgünlüğünü ve kalıcılığını hatırlatıyor. Ünvanlar ve isimlerle hitap biçimleri de kültürlere göre değişiyor. Örneğin, Suriye’ye yaptığım bir ziyarette, gençlerin büyüklerine sadece isimleriyle hitap etmeleri beni şaşırtmıştı. Sonuç olarak, resmi ortamlarda ünvanlar yerinde kullanılsa da insanın asıl kimliği, kişisel değerleri ve geride bıraktığı izlerdir. Yazarlık, düşündüğüm, ürettiğim ve paylaştığım bir kimlik olarak beni daha çok tanımlıy...
Devamı

Kalbin Secdesi

-
“Aldanma insanların samimiyetine! Menfaatleri gelir her şeyden önce. Vaad etmeseydi Allah cenneti; O'na bile etmezlerdi secde.” Mehmet Akif Ersoy’un bu dizeleri, insan doğasının karmaşıklığını ve samimiyetin çoğu zaman çıkar gölgesinde nasıl kaybolduğunu sarsıcı biçimde ortaya koyar. Gerçek içtenlik, ne yazık ki çoğu zaman menfaatin ardından gelir. Modern dünyada bu sorgulama daha da belirginleşiyor. Günlük ilişkilerimizde, iş hayatında, arkadaşlıkta, hatta aile bağlarında bile samimiyetin sınandığı anlarla karşılaşırız. Sorular zihnimizde dolaşır: "Bu ilişki bana ne kazandırır?" Gerçek insanlık ise tam bu sorunun dışında varlık bulur — karşılıksız iyilikte, hesapsız sevgide... Dinin Derinliğinde Samimiyet Akif’in dikkat çektiği gibi, eğer ibadet yalnızca ödül beklentisiyle yapılıyorsa, ortada samimiyet değil, bir pazarlık durur. Gerçek iman, bir karşılık beklemeden, yalnızca inandığı için yönelmekle şekillenir. Tıpkı çıkar gözetmeyen bir dostluk gibi... Son...
Devamı

Düşmanları Dost Eden Başkan

-
  Düşmanları Dost Eden Başkan Abraham Lincoln, Amerika Birleşik Devletleri'nin 16. başkanı olarak tarihe damgasını vurmuş, liderlik kabiliyeti, içerikle dolu konuşmaları ve stratejik zekâsıyla tanınmış bir figürdür. Özellikle iç savaş döneminde, ülkeyi bir arada tutma çabaları ve politikalarıyla hala günümüzde de örnek alınan bir liderdir. Lincoln'ün en dikkat çekici özelliklerinden biri, zor koşullarda bile yumuşak bir dil kullanarak insanları bir araya getirebilme yeteneğiydi. Bu yazıda, Lincoln’ün yumuşak dili ve bunun siyaset üzerindeki etkileri üzerinde duracağız. Yumuşak Dilin Anlamı: Yumuşak dil, iletişimde incelikli, nazik ve yapıcı bir yaklaşımı ifade eder. Bu tür bir dil kullanmak, karşıdaki kişiyi düşman olarak görmek yerine, onunla bir diyalog kurmayı ve ortak çözümler bulmayı hedefler. Lincoln’ün bu özellikleri, özellikle politik gündemlerin gerilimli olduğu dönemlerde güçlü bir strateji haline gelmiştir. Zira düşmanlık ve çatışma, insanların bir araya gelmesini zo...
Devamı